GENY DETERMINUJĄ 60% WYGLĄDU NASZEJ SKÓRY I WIEKU POSTRZEGANEGO
W najnowszych badaniach zidentyfikowano geny związane z procesem starzenia się skóry.
DNA I SKÓRA
W najnowszych badaniach ustalono wpływ genów na proces starzenia się skóry i określono, że geny wpływają w 60% na wiek postrzegany (czyli to, jak widzą nas inni, pomimo naszego realnego wieku).
Stwierdzono również, że w procesie starzenia się skóry uczestniczy około 1500 genów. Geny te są odpowiedzialne za nawilżanie, teksturę, elastyczność, zdolność przeciwutleniania, ochronę przed słońcem itp.
Wiedza na temat genomu ludzkiego, genomika i proteomika umożliwiają prowadzenie dalszych badań w celu identyfikacji obszarów w naszym genomie, które odpowiadają za różnice osobnicze oraz określenia tych różnic i ich mechanizmów regulacyjnych.
Sekwencje DNA budujące podstawowe jednostki dziedziczności, są nazywane genami. Każdy gen zawiera część, która ulega transkrypcji do RNA oraz część, która jest odpowiedzialna za określanie czasu i miejsca ekspresji.
Informacje zawarte w genach służą do generowania RNA i białek, które stanowią budulec komórek. Są to „cegiełki” wykorzystywane między innymi do konstrukcji organelli komórkowych, regeneracji i ochrony, ale także biorą udział w procesach chemicznych w obrębie skóry, co jest przedmiotem zainteresowania GENOCOSMETIC.
Geny uczestniczą w ekspresji białek, które budują skórę i w procesach, jakie się w niej odbywają (kolagen, elastyna, katalazy, proteoglikany, metaloproteinazy, kolagenazy).
Jako przykład możemy podać geny, które wpływają na naszą skórę i nasz wygląd zewnętrzny.
Jednym z najważniejszych czynników w procesie starzenia się jest nawodnienie, rodzaj produkowanego przez nas kolagenu i wynikająca z niego struktura oraz wygląd naszej skóry. Istnieją różne wariacje w obrębie genów, które produkują kolagen oraz wśród enzymów, które go remodelują (są to kolagenazy i metaloproteinazy). Tylko niewielkie wariacje w obrębie tych genów mogą spowodować produkowanie kolagenu innego rodzaju, na przykład bardziej lub mniej odpornego. Osoby, których geny warunkują tworzenie kolagenu mocniejszego, są predysponowane do posiadania mniejszej ilości zmarszczek niż ludzie, którzy produkują wersję „słabszą” (o luźniejszej strukturze).
Odporność na oksydację i wolne rodniki.
Warianty genetyczne, która produkują potężne enzymy antyoksydacyjne.
Enzymy te są nazywane katalazami i dysmutazami ponadtlenkowymi. Na przykład osoba posiadająca gen kodujący katalazę, może posiadać jego wariację, która jest bardziej odporna na atak wolnych rodników.
Różne odmiany genów kodujących akwaporyny.
Akwaporyny to białka, które tworzą kanały w błonach komórkowych, odpowiadające za regulację poziomu wody w komórce. Zmiany w obrębie akwaporyn wpływają na nawodnienie skóry. Możliwość posiadania silniejszych lub słabszych wersji tych kanałów została wykazana.
Geny związ
ane z fotostarzeniem.
Odkryte w ostatnim czasie warianty genów zapewniają skórze większą odporność na starzenie się pod wpływem ekspozycji na światło słoneczne. Mechanizm, który za to odpowiada nie został jeszcze do końca zrozumiany, ale zdaje się, że jest związany z regulacją stanu zapalnego. Osoby posiadające pewne warianty genów są bardziej odporne na promieniowanie ultrafioletowe słońca i w związku z tym ich skóra starzeje się wolniej niż innych osób, które takiego wariantu nie posiadają.
Zmienność w obrębie nukleotydów – polimorfizm pojedynczego nukleotydu (A, T, C, G) jest uważany za mutację punktową, czyli stanowi prostą zmianę w sekwencji DNA, która stanowi przyczynę zmienności w funkcjonalności białek. Wariacje te mogą wpływać na różnice w naszym wyglądzie zewnętrznym (kolor skóry, kolor oczu, kolor włosów, wzrost itp.), a także na różnice w metabolizmie i funkcjonowaniu naszych narządów wewnętrznych, w tym również skłonność do danego modelu starzenia się.
Badania naukowe wykazały korelację pomiędzy genomem i ekspresją białek w procesie starzenia się skóry.
Porównano ekspresję genów w skórze młodej z ekspresją genów w skórze osób dorosłych, a także różnice pomiędzy wewnętrznym starzeniem się skóry i fotostarzeniem. Najważniejszy wniosek był następujący – fotostarzenie się skóry istotnie przyspiesza proces wewnętrznego starzenia się skóry.
Niektórzy naukowcy stawiali również hipotezy dotyczące mozaicyzmu. Podczas cyklu komórkowego, kiedy materiał genetyczny zostaje skopiowany z komórek macierzystych do komórek potomnych, dojść może do usunięcia, duplikacji i zmian w sekwencji DNA. W ten sposób zmianie może ulec cały zespół genów, czego rezultatem jest obecność odmiennego profilu genetycznego w tej samej linii komórek.
Badania nad indukowanymi pluripotencjalnymi komórkami macierzystymi (iPS) dowiodły, że linie iPS mogą działać jak szkło powiększające dla mozaiki różnic genetycznych w komórkach ciała. Dr. Vaccarino (Yale University School of Medicin), dla którego wyniki tych badań będą miały bardzo ważne konsekwencje w analizie genetycznej twierdzi, że „W naszej skórze ta mozaika jest rozległa i obejmuje przynajmniej 30% komórek skóry, w których dochodzi do usuwania lub duplikacji materiału genetycznego”.
PROCES NATURALNEGO STARZENIA SIĘ
Życie to ciąg nieustannych zmian i również skóra podlega temu prawu. Nasza skóra jest na łasce wszystkich sił, które na nią oddziałują, naszych genów, słońca, pogody i naszych złych nawyków. Możemy jednak podjąć kroki, aby pomóc naszej skórze pozostać zdrową i młodą. Skóra zmienia się wraz z wiekiem. Zauważamy coraz więcej zmarszczek czy plam starczych; skóra jest coraz bardziej sucha. Staje się także coraz cieńsza i traci tkankę tłuszczową, przez co redukcji ulega jej miękkość i gładkość. Wraz z postępującym wiekiem nasza skóra coraz wolniej się regeneruje. Zmiany skórne (zmarszczki, luźna skóra), to najbardziej widoczne oznaki naszego starzenia się.
Starzejemy się i nasza skóra się zmienia, traci naturalną wilgoć i ulega osłabieniu. Spada produkcja kolagenu, głównej struktury wzmacniającej naszą skórę. W efekcie skóra traci swoje napięcie i jędrność.
Zmarszczki to wgłębienia w powierzchni skóry. Stanowią one widoczne oznaki procesu starzenia i występują głównie na twarzy. Istnieją dwie kategorie zmarszczek:
Linie mimiczne to zmarszczki powstałe na skutek ruchów mięśni twarzy. Zmarszczki tego rodzaju występują na czole, pomiędzy brwiami i na krawędziach ust.
Głębokie zmarszczki są związane z obwisłą skórą, utratą napięcia i jędrności. Zmiany wprowadzają różnice w wyglądzie twarzy, widoczne głównie w obrębie szczęki i podwójnego podbródka, a także jako skłonność do powstawania worków pod oczami.
Zmarszczki powstają na różne sposoby, np. przez działanie mięśni – skóra stale się porusza, na skutek ruchów mięśni, które pod nią leżą. Mikroskurcze mięśni przyczyniają się do powstawania linii, ponieważ skóra stale i cyklicznie napina się i rozluźnia.
Zmienność budowy skóry właściwej – proces wewnętrznego starzenia się skóry i starzenie się wywołane przez czynniki zewnętrzne (szczególnie przez słońce) powodują zmiany przyczepności skóry właściwej do naskórka.
Wraz z postępującym wiekiem powierzchnia skóry zmienia się. Spadek naturalnego nawilżania skóry, a także zmiany w aktywności gruczołów łojowych i procesów naprawczych komórek generują istotne zmiany na powierzchni skóry.
Główny element procesu starzenia się skóry to uszkodzenia powstałe na skutek stresu oksydacyjnego naskórka i skóry właściwej. Nasze geny, DNA, środowisko, styl życia i pielęgnacja skóry wpływają na sposób, w jaki skóra się starzeje. Wiedza poparta szybkim działaniem to narzędzie, które pozwala na spowolnienie tego procesu i monitorowanie jego skutków.
Odwiedź stronę producenta: 